Dwór w Osieku rozpada się na naszych oczach. Eksploracja dworu w Osieku związanego z Adamem Mickiewiczem [ZDJĘCIA]

Dwór w Osieku od wielu lat jest własnością prywatną, o czym od pewnego czasu informują tabliczki umieszczone na prowizorycznym ogrodzeniu otaczającym rozpadający się zabytek. Ustawienie ogrodzenia było konieczne, bo budynek grozi zawaleniem. Jeszcze kilka lat temu miłośnicy historii, eksploracji, czy po prostu ciekawscy mogli bez przeszkód penetrować ruiny. Nie trudno sobie wyobrazić, czym taka penetracja mogła się skończyć.

Ogrodzony nie jest za to niewielki, dwuhektarowy park, przez który prowadzi zielony szlak turystyczny. Park, choć zaniedbany i zarośnięty pokrzywami, może zachwycać wspaniałymi okazami drzew. Ogromne lipy, monstrualnych wręcz rozmiarów topola, czy majestatyczne kasztanowce i graby, często otulone ciemnozielonym bluszczem tworzą wspaniałą scenerię dla niszczejących murów dworu.

Dwór w Osieku ma za sobą wspaniałą historię, której jednym z jaśniejszych momentów była wizyta naszego narodowego wieszcza, Adama Mickiewicza. Zacznijmy jednak od początku. Pierwszy raz źródła wspominają o Osieku w roku 1284. Wieś była wówczas własnością Osieckich. Już w piętnastym stuleciu jako właściciele majątku wymieniani są Zakrzewscy. Ta rodzina - z przerwami - posiadała osiecki majątek aż do dwudziestego stulecia.

Ostatnim jej właścicielem był Zygmunt Zakrzewski, który majątek objął w 1921 roku. Jak to było jednak z wizytą Adama Mickiewicza? Wieszcz przyjechał do Osieka w 1831 roku na zaproszenie Eulogiusza Zakrzewskiego, syna ówczesnych właścicieli Tekli i Karola Zakrzewskich, którego znał wcześniej z Berlina. Dodajmy jeszcze, że fakt posiadania majątku przez jedną rodzinę przez kilka stuleci był ewenementem, bo w dawnej Polsce dobra ziemskie często przechodziły z rąk do rąk.

Sam dwór powstał prawdopodobnie na początku XVIII wieku. Z tej pierwotnej budowli pozostały jedynie granitowe ściany piwnic. W połowie XIX stulecia Napoleon Zakrzewski zlecił rozbudowę dworu. Wówczas powstał budynek, którego resztki możemy oglądać do dziś. Podczas budowy do obicia ścian i stropów ze starego budynku. Znajdowały się na nich polichromie, co odkryto podczas remontu w 1988 roku.

Kamienne lwy, do dziś strzegące dworu, zostały tu umieszczone w 1912 roku na zlecenie Janusza Zakrzewskiego. Pojawiły się wraz z przebudową głównego wejścia.