Jak zadbać o klon palmowy? Te drzewka są piękne, ale wymagające. Zobacz, co trzeba im zapewnić, żeby były ozdobą ogrodu

Klony palmowe to wyjątkowo malownicze i efektowne drzewa, które wyróżniają się parasolowatą koroną i pierzastymi, wachlarzowatymi liśćmi, przebarwiającymi się jesienią na piękne, intensywne kolory. Klony mogą dorastać do ok. 8-10 m, ale posiadają też wiele karłowych odmian, które szczególnie dobrze sprawdzają się w małych ogrodach. Rośliny spotykane w uprawie, często szczepione są na podkładkach, co pozwala jeszcze lepiej kontrolować ich rozmiary i zwiększa ich odporność na niskie temperatury.

Obecnie znanych jest ponad 300 ozdobnych odmian klonów palmowych, dlatego każdy z pewnością może znaleźć wśród nich coś dla siebie. Do grona najpopularniejszych i najczęściej polecanych zaliczają się m.in.:

• „Atropurpurea” (liście czerwone, jesienią pomarańczowe, wys. ok. 5-6 m),
• „Aureum” (liście żółte, młode z pomarańczową obwódką, wys. ok. 5-8 m),
• „Crimson Queen” (liście bardzo pierzaste, czerwono-purpurowe, pokrój rozłożysty, wys. ok. 1,5 -2 m),
• „Orange Dream” (liście wiosną żółte, latem ciemnożółte z pomarańczowym obrzeżem, wys. ok. 3-4 m),
• Oridono-nishiki” (liście zielone z białymi i różowymi przebarwianiami, wys., ok. 2-3 m),
• „Bloodgood” (liście bordowe, wys. ok. 5-6 m),
• „Butterfly” (liście zielone, wiosną biało-różowo-obrzeżone i lekko poskręcane, wys. ok. 2-3 m).

Klony palmowe szczególnie dobrze prezentują się w ogrodach japońskich, w których są niemal obowiązkowe, ale mogą być również elementem ogrodowej kompozycji z innymi drzewami i krzewami oraz bylinami. Pięknie prezentują się też nad oczkami wodnymi, wtedy jednak należy sadzić je na niewielkim podwyższeniu, gdyż mokrej gleby także nie lubią. Można je także sadzić na skalniakach i w alpinariach, pamiętając jednak, że podłoże w miejscu ich uprawy nie może być suche.

Karłowe odmiany doskonale nadają się również do uprawy w pojemnikach na balkonach i tarasach, a nawet w ogrodzie (na zimę pojemnik oraz samą roślinę trzeba bardzo solidnie zabezpieczyć przed mrozem), gdzie mogą być formowane na rodzaj bonsai, tym bardziej że ich naturalny, parasolowaty, malowniczy pokrój, nie wymaga dużej korekty.

Niestety, mimo całego swojego uroku, klony palmowe nie są najłatwiejsze w uprawie, a ich wymagania są dość wysokie. Rośliny najlepiej czują się na ciepłych, osłoniętych od wiatru, słonecznych lub lekko ocienionych stanowiskach (te ostatnie są szczególnie polecane dla odmian o jasnych liściach, które mogą być poparzone przez ostre słońce). Potrzebują też żyznych, próchniczych, przepuszczalnych, lekko wilgotnych gleb, najlepiej o kwaśnym lub lekko kwaśnym odczynie pH.

Polecamy: Jaką hortensję wybrać do ogrodu? Zachwycają tak samo, ale mają różne wymagania

Klony palmowe nie znoszą zacienienia i suszy, a także gleb ciężkich, zlewnych i zimnych oraz suchych, lekkich i jałowych. Źle też reagują na mroźne wiatry i nie tolerują wody zalegającej w pobliżu ich korzeni. Nie lubią też intensywnego nawożenia.

Najlepiej stosować niewielkie dawki nawozów z przewagą potasu i fosforu niż silne nawozy azotowe. Idealny do ich zasilania będzie też kompost, którym można ściółkować podłoże wokół drzewek przez cały sezon wegetacyjny.

Klony palmowe nie są też szczególnie mrozoodporne, gdyż mogą przemarzać już przy temperaturze -15/-18°C (np. „Dissectum”) i choć niektóre z ich odmian są nieco bardziej wytrzymałe na mróz i potrafią znieść spadki temperatur do ok. -21/-23°C (np. „Aureum”, „Bloodgood”, „Butterfly”, „Oridono-nishiki”).

Jednak tak poleca się uprawiać je w najcieplejszych rejonach kraju, a młode egzemplarze okrywać na zimę np. włókniną (pieniek można dodatkowo osłonić słomianymi matami, a podłoże wokół rośliny wyściółkować grubą warstwą kory sosnowej). Okrycie przyda się także podczas nagłych, wiosennych przymrozków, które łatwo mogą zniszczyć młode liście.

Klony palmowe mają bardzo efektowny, parasolowaty pokrój i rosną dość wolno, dlatego z reguły nie wymagają przycinania. Zabieg znoszą jednak całkiem dobrze, dlatego jeśli wymagają korekty, można je przyciąć, ale tylko na przedwiośniu, zanim wypuszczą liście lub latem, gdyż cięte wiosną – „płaczą”. Cięcie należy jednak przeprowadzać bardzo ostrożnie, gdyż radykalny zabieg mógłby zdeformować pokrój drzewka i zepsuć piękny, parasolowaty kształt jego korony.